Teren opracowania będący dawnym zespołem hangarowym, w zachodniej części lotniska Rakowice – Czyżyny, jest niewątpliwie miejscem historycznym, aczkolwiek od lat zniszczonym i zaniedbanym. Z tego względu – istotne jest przywrócenie mu należytej pamięci oraz nowych funkcji, pozwalających na rozwój Muzeum Lotnictwa Polskiego, w tym lepszej ekspozycji zabytkowych, technicznychdzieł sztuki, jakimi są samoloty wojskowe – związane z tym miejscem, od początku jego istnienia.

Podstawą do wszelkich prac projektowych jest przeprowadzone studium uwarunkowań miejsca – w tym jego zasobów, wyznaczenie fragmentów o szczególnym walorze krajobrazowym oraz wytycznych konserwatorskich – dotyczących ochrony elementów/części, o szczególnej wadze historycznej, w oparciu o metodę Studium Wnętrz Architektoniczno -Krajobrazowych autorstwa prof. Janusza Bogdanowskiego.

Niewątpliwie jedną z najważniejszych inspiracji, odnośnie założeń projektowych, była chęć dostosowania koncepcji do propozycji zagospodarowania obszarów lotniczego parku kulturowego, sąsiadujących z opracowywaną przestrzenią. Tym samym charakterystyczne kształty zastosowane przez autorów w projekcie są nawiązaniem – kontynuacją kształtu zawartego w koncepcji „Gaju 100-lecia Lotnictwa”, a mianowicie do motywu „śmigła”.

Istotna była również refleksja na temat formy Muzeum Powstania Warszawskiego – to, w jaki sposób trafia do współczesnego odbiorcy. Niewątpliwie koncepcja fragmentu lotniczego parku kulturowego – ma pomóc w czytelnym przekazie wartości historycznych tego miejsca oraz jego tożsamości.

Zachodnia Grupa Hangarowa – to teren o zbyt dużej wartości historycznej i tożsamości ulegającej zapomnieniu i zatarciu. Czas działa na niekorzyść pamięci – dlatego istotne jest przypomnienie o tym miejscu oraz nadaniu nowych funkcji, które pozwolą na „wzlot zapomnianego lotniska”.